Kagero 7026 Focke-Wulf Fw 190 D. D-9/D-11/D-13/D-15 models EN/PL

Kagero 7026 Focke-Wulf Fw 190 D. D-9/D-11/D-13/D-15 models EN/PL

Stefan Dramiński Topdrawings No 26 Focke-Wulf Fw 190 D D-9/D-11/D-13/D-15 models

ISBN 978-83-64596-72-8

32 stron
19 stron schematów 1:72, 1:48, 1:4
1 podwójny arkusz z planami modelarskimi w skali 1:32 (A2 format)
11 profili kolorowych (23 rzuty)
Folia maskująca

Focke Wulf Fw 190 D zwany przez pilotów obu stron „Langnasen Dora” czyli długonosą Dorą był kwintesencją wszystkich doświadczeń zespołu konstrukcyjnego Kurta Tanka i jego najdoskonalszym „dzieckiem”. Zmontowany pod koniec sierpnia 1944 roku w najpowszechniej użytej wersji D-9 i oblatany 7 września tego roku, zdążył jeszcze dać się we znaki zarówno na wschodnim jak i zachodnim froncie. Według różnych źródeł podawana jest liczba prawie 700 maszyn, jakie opuściły zakłady Focke Wulfa w Cottbus i licencyjne fabryki Arado oraz Fieseler. W zasadzie do seryjnej produkcji trafiła jedynie wersja D-9 wyposażona w silnik Jumo 213A-1 oraz w bardzo niewielkiej liczbie pojedyncze samoloty wariantu D-11, D-12
i D-13 z silnikami Jumo 213F-1 z dodatkowymi działkami odpowiednio MK 108 i MG 151/20 umieszczonymi pomiędzy cylindrami silnika. W rękach doświadczonych pilotów Dora była niezwykle groźnym narzędziem – szybszym i zwrotniejszym od niemal wszystkich maszyn alianckich.

32 pages
19 sheets scale 1:72, 1:48, 1:4
1 double sheet of plans for modelers 1:32 (A2 format)
11 color profiles (23 views)
masking foil

The Focke-Wulf Fw 190 D, better known to its contemporaries as the Langnasen Dora (Long-nose Dora), was the finest project created by Kurt Tank’s design team to see service in numbers. It duly capitalized on all their previous experience in building high-performance fighters. The D-9, the aircraft’s most popular variant, was first flown on 7th September 1944. Soon it made its presence felt both on the western and eastern fronts. A total of some 700 machines (sources vary) were assembled in Focke-Wulf plant at Cottbus, as well as by Arado and Fieseler contractors, by the end of the war. The D-9 powered by Jumo 213A-1 engine was practically the only variant to see serial production. The later D-11, D-12 and D-13 variants, powered by Jumo 213F-1 engines, were approved for production in March 1945, and only a few were delivered. D-12’s armament was one engine-mounted 30-mm MK 108 cannon and two 20-mm MG 151s in the wing roots. The D-13 differed from the D-12 by having a 20 mm engine-mounted MG 151 cannon in place of the 30 mm MK 108 unit. If only handled with skill, the Dora was a formidable opponent, capable of outrunning and outmanoeuvring any allied fighter it was pitted against.