Sd.Kfz. 165 Hummel, często zwany "Hummel", to niemiecka samobieżna haubica używana podczas II wojny światowej. Nazwa "Hummel" oznacza "biedronka" po niemiecku. Hummel został zaprojektowany i produkowany przez Niemcy, aby dostarczać wsparcie artyleryjskie dla swoich formacji pancernych.
Początkowa produkcja Hummla rozpoczęła się pod koniec 1942 roku. Pojazd opierał się na podwoziu Geschützwagen III/IV, łącząc elementy czołgów Panzer III i Panzer IV. Wyposażony był w haubicę 15 cm sFH 18/1 zamontowaną w specjalnie zaprojektowanej pancernej nadbudowie.
Haubica 15 cm sFH 18/1 była niezawodnym i skutecznym działań artyleryjskim zdolnym do udzielania wsparcia ogniowego dla wojsk lądowych. Umieszczenie jej na podwoziu samobieżnym, jakim był Hummel, zwiększyło mobilność i umożliwiło szybkie przemieszczanie się na polu bitwy.
Hummel brał udział w różnych frontach podczas II wojny światowej, w tym na froncie wschodnim i zachodnim. Niemniej jednak, jak wiele samobieżnych artyleryjskich pojazdów, zmierzył się z wyzwaniami, zwłaszcza związanymi z ochroną i mobilnością. Pomimo tych trudności Hummel pozostał ważną częścią arsenału artyleryjskiego Niemiec podczas wojny.