Aoshima 04424 Ironclad Series IJN Heavy Cruiser Ashigara 1/350

Japoński ciężki krążownik „Ashigara” był jednym z okrętów typu Myōkō, będących częścią serii ciężkich krążowników służących w Cesarskiej Marynarce Wojennej Japonii podczas II Wojny Światowej. Krążowniki typu Myōkō były jednymi z najpotężniejszych i najbardziej zaawansowanych jednostek swoich czasów na początku ich służby, reprezentując znaczący krok naprzód w japońskiej technologii i taktyce morskiej.

„Ashigara” został zwodowany w kwietniu 1928 roku i wszedł do służby w sierpniu 1929 roku. Był wyposażony w dziesięć głównych dział kalibru 203 mm (8 cali) rozmieszczonych w pięciu podwójnych wieżach artyleryjskich, co czyniło go skutecznym narzędziem w zwalczaniu innych ciężkich jednostek nawodnych. Ponadto, krążownik dysponował potężnymi torpedami Typ 93, znanymi jako "Długie Lance", które stanowiły jedno z najbardziej śmiercionośnych uzbrojeń torpedowych okresu II Wojny Światowej.

Oprócz uzbrojenia artyleryjskiego i torpedowego, „Ashigara” był również wyposażony w szereg mniejszych dział przeciwlotniczych i wyrzutnie bomb głębinowych, co czyniło go wszechstronną jednostką zdolną do operowania w różnorodnych rolach, od konwojowania i eskorty po bezpośrednią walkę z jednostkami nawodnymi i podwodnymi.

W trakcie swojej służby, „Ashigara” brał udział w wielu ważnych operacjach wojennych, w tym w inwazji na Holenderskie Indie Wschodnie, bitwach na Morzu Jawajskim i w licznych innych operacjach na obszarze Pacyfiku. Jego obecność w bitwach i operacjach morskich był dowodem na strategiczne znaczenie ciężkich krążowników w japońskiej doktrynie morskiej.

„Ashigara” spotkał swój koniec w czerwcu 1945 roku, kiedy został zatopiony przez brytyjski okręt podwodny HMS „Trenchant” w Cieśninie Bangka, co było jednym z ostatnich akcentów działalności japońskich ciężkich krążowników w wojnie. Zatopienie „Ashigary” podkreślało zarówno ryzyko związane z operacjami morskimi w zaawansowanym etapie wojny, jak i skuteczność alianckich okrętów podwodnych w zwalczaniu japońskich jednostek nawodnych.

Dziedzictwo „Ashigary” i innych okrętów typu Myōkō ilustruje ważną rolę, jaką ciężkie krążowniki odegrały w cesarskiej flocie japońskiej, ich zaawansowanie technologiczne na tle ówczesnych standardów oraz wyzwania, przed którymi stanęły w obliczu zmieniających się warunków wojny na Pacyfiku.