Podczas II wojny światowej niemiecka marynarka wojenna utworzyła specjalną jednostkę K-Verbände (K-Verbände, pełna nazwa Kleinkampfverbände der Kriegsmarine). Jej zadaniem było prowadzenie operacji sabotażowych i szturmowych na rzekach, morzu i w strefie przybrzeżnej. Jednostka składała się z oddziałów łodzi dywersyjnych, załogowych okrętów torpedowych, pływaków bojowych i różnych typów mini-okrętów podwodnych. Jednym z takich okrętów podwodnych był jednomiejscowy "Molch", przeznaczony do działań w strefie przybrzeżnej. Były one wyposażone w pojedynczy silnik elektryczny do napędu nawodnego i podwodnego, głębokość zanurzenia do 60 metrów i maksymalną prędkość 5 węzłów w pozycji podwodnej.
Molch został zbudowany w stoczni Deschhimag w Bremie, w sumie 393 jednostki Kriegsmarine. Te okręty podwodne były rozmieszczone na Morzu Śródziemnym i Morzu Północnym jako część Związku K. Innym typem był "Seehund", który był większy, miał lepszą zdolność żeglugową i dwuosobową załogę. Posiadały również dwa oddzielne silniki do operacji nawodnych i podwodnych. Do końca wojny zbudowano 285 jednostek i uznano je za najlepszy typ niemieckiego ultra małego okrętu podwodnego. Po wojnie kilka Seehundów służyło we francuskiej marynarce wojennej.